EXODUS

Ja, zo voelt het een beetje. We zijn Griekenland ontvlucht en zijn nu weer in “Europa”.

Toen we na vier heerlijke weken met prachtig weer verder wilden reizen, bleek de mover het niet meer te doen. Eerst dachten we aan de lader maar het bleek toch de accu te zijn. Dus de drie jaar oude, peperdure accu (want die ging zo lekker lang mee) vervangen door een accu die in Nederland nauwelijks meer in een caravan wordt gebruikt, mede vanwege het kunnen ontwikkelen van gevaarlijke gassen. Maar goed, we leven nog.

Kort daarna werd de auto het allemaal te veel. Het motorcontrolelampje ging branden en de lokale Forddealer vond het allemaal nog al meevallen. Gereset en niet te hard met te veel toeren rijden. Dat ging een week goed maar toen ging het lampje weer branden. Navraag bij onze Nederlandse garage leverde een paar onderdelen op die echt vervangen moesten worden en die moesten besteld worden in Athene. Dat was zo gebeurd en het inbouwen ging ook voorspoedig, maar bij het starten bleek het lampje toch weer te branden. Maar het resetten doet het lampje ook uitgaan en dan maar hopen dat het uit blijft. Onze zorg was hoe de auto zich zou houden bij het trekken van de zware caravan.

Inmiddels hadden wij de boot met veertien dagen vervroegd. In plaats van medio november zouden we nu begin november teruggaan. De reden was dat we het een beetje gehad hadden met Griekenland (en Griekenland met ons) en dat het weer toch te wisselvallig werd om het prettig uit te houden tot medio november. Het is tenslotte geen strafkamp. Het kan hier overigens gieten, dat kun je je niet voorstellen. We wilden een dag naar Patras en het regende flink maar onderweg werd het zo erg dat alle lokale wegen gewoonweg overspoeld waren en zo ook de hoofdweg. Dus na een uurtje heel voorzichtig rijden zijn we maar teruggegaan. Dit weer is toch wel uitzonderlijk, zodanig uitzonderlijk dat de Griekse campingbaas alle gasten (ongeveer 20) een complete warme lunch met alles er op en er aan aanbood. Wij gingen na een paar uurtjes weg (en hebben even een paar geslapen om de meeste alcohol te verdrijven), maar Duitsers blijven gewoon plakken als er gratis drank is en die gingen pas tegen de avond weg.

Bij het wegrijden om naar de boot te gaan ging weer het een en ander mis met het voorwiel dat ik niet goed had bevestigd maar het goede nieuws was dat bij de eerste meters met de caravan er achter, de auto zich goed hield. Verder geen problemen. In Patras aangekomen wilden we nog de stad te voet ingaan, maar er waren een aantal “vluchtelingen” en dat gaf een zodanig gespannen sfeer dat we nadrukkelijk bij de caravan zijn gebleven. Wat we nog nooit van zo dichtbij hebben meegemaakt was dat de Engelse “buurman” op de parkeerplaats met een grote trailer constant liep te controleren of er geen verstekelingen tussen de wielen zaten. Toen we wat zaten te eten renden plotseling iemand met een plank weg. Toen we gingen kijken wat er gebeurde was een Griekse soldaat bezig met een stok tussen de wielen te poeren en na een tijdje kwam een tweede verstekeling tevoorschijn. Hoe iemand het durft om zich tussen de wielen te verbergen (met behulp van een plank) en dan maar te hopen dat hij niet wordt overreden blijft ons een raadsel maar geeft anderzijds wel de wanhoop en de wil weer die deze mensen hebben om een beter bestaan te zoeken.

De bootreis verliep prima en zeer rustig weer. Bij het ontschepen hadden we weer pech: iemand had midden op de sierplaat van de dissel gestaan, iets waar deze niet op berekend was en dus aan flarden was. Dader uiteraard niet te vinden.

Bedoeling is nu rustig en zonder verdere schade naar huis te rijden. Voor volgend jaar denken we aan een seizoenplaats in Bosplan, daar kan ons niets overkomen, toch!