NAAR BOVEN EN WEER TERUG

Na Druskinindrai zijn we langs de oostkant noordwaarts gereden. De wegen zijn matig, zeer hobbelig, kapot gereden door vrachtauto’s. Ze zijn wel gerepareerd maar als je een lekke fietsband 400 keer plakt blijft er ook niet zo veel van de band over. Zo is het ook met de wegen. De binnenwegen zijn soms helemaal niet zo slecht omdat daar veel minder vrachtauto’s komen. Dus rustig aan zo’n 50/60 kilometer per uur, dan heb je het wel gehad en is er een goede kans dat je niet bij aankomst een zak onderdelen als caravan overhoudt.

Campings zijn hier ook minder. De ergste camping was een camping bij een hotel (komt hier vaak voor) waar na 10 uur ’s avonds je van een gat in de grond gebruik moest maken voor de kleine en grote boodschap.
Het grote voordeel van Estland is dat de wegen onmiddellijk na de grens een stuk beter zijn. Estland wil zich profileren als E-stland, dus overal is wi-fi, zelfs op parkeerplaatsen. Aan de kust hebben we de grensstad Narva bezocht. Alleen leuk vanwege een echte grens met Rusland. Niet te filmen hoe streng het door aan toe gaat. Daarna op naar Tallinn waar we in de buurt een week hebben gestaan. Een fantastisch mooie stad waar je dagen in kunt ronddwalen.

Nog een dagje Helsinki gedaan, maar dat was niet zo’n succes. We hadden een snelle, maar kleine boot en met moeite konden we nog een plaatsje krijgen voor de retourreis om 6 uur. Maar na vier uur wandelen door een peperdure stad als Helsinki hadden we het wel gezien en wilden de boot van 4 uur terug. Bij de haven aangekomen bleek dat de boot van 4 uur wegens storm was uitgevallen en onze boot een uur vertraagd. Dus nog maar een paar uur wandelen en in opperste vertwijfeling maar een glas wijn gedronken a raison van E 10 het glas. Toch maar wat vroeger teruggegaan en ja hoor, alle vaarten waren geannuleerd. Met wat moeite ons geld teruggekregen en samen met een Catalaans echtpaar (echt waar) een taxi gedeeld naar een andere lijn die wel uitvoer. Daar was het natuurlijk ontzettend druk maar deze boot was veel groter dus konden we met vertraging toch nog terug. Rond 12 uur waren we terug op de camping waar Minous not amused was.

Oostblokkers komen stug over, veel stugger dan Zuid-Europeanen, die druk gebarend je direct levenslange vriendschap aanbieden, maar dat stugge valt soms best mee. Onze stugge Litouwse buren verrasten ons plotseling met een groot stuk gerookte zalm; ze hadden zo veel dat kregen ze toch niet op. Onze stugge Finse overbuurman kwam plotseling naar ons toegelopen met een lullig beeldje voorstellende twee dragers met een kaasbaar ertussen. Inderdaad hij was (of all places) in Alkmaar geweest. Indien iemand een beter woord voor kaasbaar weet, laat het ons weten. Maar we bedoelen zo’n houten plank waarop in Alkmaar de kaas wordt gedragen.

We hebben Estland nu weer achter ons gelaten: leuk land met goede wegen, maar afgezien van Tallinn niet echt mooi, lijkt wel een beetje op Nederland. Ook het weer is in deze noordelijke streek een stuk minder dan we inmiddels gewend zijn, maar we mogen nog steeds niet mopperen. Hele dagen met regen hebben we eigenlijk niet gehad, wel meer regen en lagere temperaturen. Staan nu op een fraaie camping en morgen gaan we 40 kilometer verder om in de buurt van Riga op een camping te staan.

We zijn nu twee maanden onderweg en het is een andere reis dan de voorgaande: we blijven eigenlijk maar sporadisch ergens een week staan. Af en toe een paar dagen en soms trekken we dagelijks weer een stuk verder. Wat ons ook verbaast is het gebrek aan nacht. Daar reken je wel op als je naar Noorwegen of Zweden gaat, maar eigenlijk niet als je hier naar toe gaat. Ten onrechte want het wordt rond een uur of elf wat donkerder en rond drie uur ’s nachts begint het alweer lichter te worden. Maar echt nacht wordt het ook hier niet.